Προστατίτιδαείναι μια φλεγμονώδης νόσος του προστάτη. Εκδηλώνεται με συχνουρία, πόνο στο πέος, στο όσχεο, στο ορθό, σεξουαλικές διαταραχές (δυσλειτουργία στύσης, πρόωρη εκσπερμάτιση κ. λπ. ), μερικές φορές κατακράτηση ούρων, αίμα στα ούρα. Η διάγνωση της προστατίτιδας γίνεται από ουρολόγο ή ανδρολόγο σύμφωνα με μια τυπική κλινική εικόνα, τα αποτελέσματα μιας ορθικής εξέτασης. Επιπρόσθετα, γίνεται υπερηχογράφημα προστάτη, μπακπόσεβ προστατικής έκκρισης και ούρων. Η θεραπεία είναι συντηρητική - αντιβιοτική θεραπεία, ανοσοθεραπεία, μασάζ προστάτη, διόρθωση τρόπου ζωής.
Γενικές πληροφορίες
Η προστατίτιδα είναι μια φλεγμονή του σπερματογόνου (προστάτη) αδένα - του προστάτη. Είναι η πιο κοινή ασθένεια του ουρογεννητικού συστήματος στους άνδρες. Πιο συχνά επηρεάζει ασθενείς ηλικίας 25-50 ετών. Σύμφωνα με διάφορα στοιχεία, το 30-85% των ανδρών άνω των 30 ετών πάσχουν από προστατίτιδα. Πιθανός σχηματισμός αποστήματος του αδένα του προστάτη, φλεγμονή των όρχεων και των εξαρτημάτων, που απειλεί τη στειρότητα. Η ανάβαση της λοίμωξης οδηγεί σε φλεγμονή του ανώτερου ουρογεννητικού συστήματος (κυστίτιδα, πυελονεφρίτιδα).
Η παθολογία αναπτύσσεται με τη διείσδυση ενός μολυσματικού παράγοντα που εισέρχεται στον ιστό του προστάτη από τα όργανα του ουρογεννητικού συστήματος (ουρήθρα, ουροδόχος κύστη) ή από μια απομακρυσμένη φλεγμονώδη εστία (με πνευμονία, γρίπη, αμυγδαλίτιδα, φουρουλίτιδα).
Το αδένωμα του προστάτη είναι ένα καλοήθη νεόπλασμα των παραουρηθρικών αδένων που βρίσκεται γύρω από την ουρήθρα στο προστατικό της τμήμα. Το κύριο σύμπτωμα του αδενώματος του προστάτη είναι η παραβίαση της ούρησης λόγω της σταδιακής συμπίεσης της ουρήθρας από έναν ή περισσότερους αναπτυσσόμενους όζους. Η παθολογία χαρακτηρίζεται από καλοήθη πορεία.
Μόνο ένα μικρό μέρος των ασθενών αναζητά ιατρική βοήθεια, ωστόσο, μια λεπτομερής εξέταση αποκαλύπτει τα συμπτώματα της νόσου σε κάθε τέταρτο άνδρα ηλικίας 40-50 ετών και στους μισούς άνδρες ηλικίας 50-60 ετών. Η νόσος ανιχνεύεται στο 65% των ανδρών ηλικίας 60-70 ετών, στο 80% των ανδρών ηλικίας 70-80 ετών και σε περισσότερο από το 90% των ανδρών ηλικίας άνω των 80 ετών. Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων μπορεί να ποικίλλει σημαντικά. Μελέτες στον τομέα της κλινικής ανδρολογίας υποδεικνύουν ότι προβλήματα με την ούρηση εμφανίζονται στο 40% περίπου των ανδρών με ΚΥΠ, αλλά μόνο ένας στους πέντε ασθενείς αυτής της ομάδας αναζητά ιατρική βοήθεια.
Αιτίες προστατίτιδας
Ως μολυσματικός παράγοντας σε οξεία διαδικασία, ο Staphylococcus aureus (Staphylococcus aureus), Enterococcus (Enterococcus), Enterobacter (Enterobacter), Pseudomonas (Pseudomonas), Proteus (Proteus), Klebsiella (Klebsiella) και Escherichialili) . Οι περισσότεροι μικροοργανισμοί ανήκουν σε υπό όρους παθογόνο χλωρίδα και προκαλούν προστατίτιδα μόνο με την παρουσία άλλων προδιαθεσικών παραγόντων. Η χρόνια φλεγμονή οφείλεται συνήθως σε πολυμικροβιακές συσχετίσεις.
Ο κίνδυνος εμφάνισης της νόσου αυξάνεται με υποθερμία, ιστορικό συγκεκριμένων λοιμώξεων και καταστάσεων που συνοδεύονται από συμφόρηση στους ιστούς του προστάτη. Υπάρχουν οι παρακάτω προδιαθεσικοί παράγοντες:
- Γενική υποθερμία (εφάπαξ ή μόνιμη, που σχετίζεται με συνθήκες εργασίας).
- Ένας καθιστικός τρόπος ζωής, μια ειδικότητα που αναγκάζει τον άνθρωπο να βρίσκεται σε καθιστή θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα (χειριστής υπολογιστή, οδηγός κ. λπ. ).
- Συνεχής δυσκοιλιότητα.
- Παραβιάσεις του φυσιολογικού ρυθμού της σεξουαλικής δραστηριότητας (υπερβολική σεξουαλική δραστηριότητα, παρατεταμένη αποχή, ατελής εκσπερμάτιση κατά τη διάρκεια μιας «συνήθης» σεξουαλικής επαφής χωρίς συναισθηματικό χρώμα).
- Η παρουσία χρόνιων παθήσεων (χολοκυστίτιδα, βρογχίτιδα) ή χρόνιων λοιμωδών εστιών στο σώμα (χρόνια οστεομυελίτιδα, τερηδόνα χωρίς θεραπεία, αμυγδαλίτιδα κ. λπ. ).
- Παλαιότερες ουρολογικές παθήσεις (ουρηθρίτιδα, κυστίτιδα κ. λπ. ) και σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα (χλαμύδια, τριχομονάση, γονόρροια).
- Καταστάσεις που προκαλούν καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος (χρόνιο στρες, ακανόνιστος και υποσιτισμός, τακτική έλλειψη ύπνου, υπερπροπόνηση σε αθλητές).
Υποτίθεται ότι ο κίνδυνος ανάπτυξης παθολογίας αυξάνεται με χρόνια δηλητηρίαση (αλκοόλ, νικοτίνη, μορφίνη). Κάποιες μελέτες στον τομέα της σύγχρονης ανδρολογίας αποδεικνύουν ότι το χρόνιο περινεϊκό τραύμα (δόνηση, διάσειση) σε αυτοκινητιστές, μοτοσικλετιστές και ποδηλάτες είναι ένας προκλητικός παράγοντας. Ωστόσο, η συντριπτική πλειοψηφία των ειδικών πιστεύει ότι όλες αυτές οι συνθήκες δεν είναι οι πραγματικές αιτίες της νόσου, αλλά συμβάλλουν μόνο στην έξαρση της λανθάνουσας φλεγμονώδους διαδικασίας στους ιστούς του προστάτη.
Καθοριστικό ρόλο στην εμφάνιση προστατίτιδας παίζει η συμφόρηση στους ιστούς του προστάτη. Η παραβίαση της ροής του τριχοειδούς αίματος προκαλεί αύξηση της υπεροξείδωσης των λιπιδίων, οίδημα, εξίδρωση των ιστών του προστάτη και δημιουργεί συνθήκες για την ανάπτυξη μιας μολυσματικής διαδικασίας.
Ο μηχανισμός ανάπτυξης του αδενώματος του προστάτη δεν έχει ακόμη πλήρως προσδιοριστεί. Παρά την ευρέως διαδεδομένη άποψη που συνδέει την παθολογία με τη χρόνια προστατίτιδα, δεν υπάρχουν δεδομένα που να επιβεβαιώνουν τη σύνδεση μεταξύ αυτών των δύο ασθενειών. Οι ερευνητές δεν έχουν βρει καμία σχέση μεταξύ της ανάπτυξης αδενώματος του προστάτη και της χρήσης αλκοόλ και καπνού, του σεξουαλικού προσανατολισμού, της σεξουαλικής δραστηριότητας, των σεξουαλικά μεταδιδόμενων και φλεγμονωδών ασθενειών.
Υπάρχει έντονη εξάρτηση της συχνότητας του αδενώματος του προστάτη από την ηλικία του ασθενούς. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το αδένωμα αναπτύσσεται ως αποτέλεσμα ορμονικών ανισορροπιών στους άνδρες κατά την ανδρόπαυση (ανδρική εμμηνόπαυση). Αυτή η θεωρία υποστηρίζεται από το γεγονός ότι οι άνδρες που ευνουχίζονται πριν από την εφηβεία δεν υποφέρουν ποτέ από παθολογία, και εξαιρετικά σπάνια - οι άνδρες που ευνουχίζονται μετά από αυτήν.
Συμπτώματα προστατίτιδας
Οξεία προστατίτιδα
Υπάρχουν τρία στάδια οξείας προστατίτιδας, τα οποία χαρακτηρίζονται από την παρουσία μιας συγκεκριμένης κλινικής εικόνας και μορφολογικών αλλαγών:
- Οξεία καταρροϊκή. Οι ασθενείς παραπονούνται για συχνή, συχνά επώδυνη ούρηση, πόνο στο ιερό οστό και στο περίνεο.
- Οξεία ωοθυλακική. Ο πόνος γίνεται πιο έντονος, μερικές φορές ακτινοβολεί στον πρωκτό, επιδεινώνεται με την αφόδευση. Η ούρηση είναι δύσκολη, τα ούρα ρέουν έξω με ένα λεπτό ρεύμα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, υπάρχει κατακράτηση ούρων. Η υποπυρετική κατάσταση ή η μέτρια υπερθερμία είναι χαρακτηριστική.
- Οξεία παρεγχυματική. Σοβαρή γενική δηλητηρίαση, υπερθερμία έως 38-40°C, ρίγη. Δυσουρικές διαταραχές, συχνά - οξεία κατακράτηση ούρων. Αιχμηρές, παλλόμενοι πόνοι στο περίνεο. Δυσκολία στην αφόδευση.
Χρόνια προστατίτιδα
Σε σπάνιες περιπτώσεις, η χρόνια προστατίτιδα γίνεται το αποτέλεσμα μιας οξείας διαδικασίας, ωστόσο, κατά κανόνα, παρατηρείται μια πρωτογενής χρόνια πορεία. Η θερμοκρασία περιστασιακά ανεβαίνει σε υποπυρετικές τιμές. Ο ασθενής σημειώνει έναν ελαφρύ πόνο στο περίνεο, ενόχληση κατά την πράξη της ούρησης και της αφόδευσης. Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι η πενιχρή έκκριση από την ουρήθρα κατά την αφόδευση. Η πρωτοπαθής χρόνια μορφή της νόσου αναπτύσσεται σε μεγάλο χρονικό διάστημα. Προηγείται προστατίτιδα (στάσιμο αίματος στα τριχοειδή αγγεία), που σταδιακά μετατρέπεται σε βακτηριακή προστατίτιδα.
Η χρόνια προστατίτιδα είναι συχνά μια επιπλοκή της φλεγμονώδους διαδικασίας που προκαλείται από τον αιτιολογικό παράγοντα μιας συγκεκριμένης λοίμωξης (χλαμύδια, τριχομονάδες, ουρεόπλασμα, γονόκοκκος). Τα συμπτώματα μιας συγκεκριμένης φλεγμονώδους διαδικασίας σε πολλές περιπτώσεις συγκαλύπτουν τις εκδηλώσεις βλάβης του προστάτη. Ίσως μια ελαφρά αύξηση του πόνου κατά την ούρηση, ήπιος πόνος στο περίνεο, ελάχιστες εκκρίσεις από την ουρήθρα κατά την αφόδευση. Μια μικρή αλλαγή στην κλινική εικόνα συχνά περνά απαρατήρητη από τον ασθενή.
Η χρόνια φλεγμονή του αδένα του προστάτη μπορεί να εκδηλωθεί με αίσθημα καύσου στην ουρήθρα και το περίνεο, δυσουρία, σεξουαλικές διαταραχές, αυξημένη γενική κόπωση. Η συνέπεια των παραβιάσεων της ισχύος (ή ο φόβος αυτών των παραβιάσεων) συχνά γίνεται ψυχική κατάθλιψη, άγχος και ευερεθιστότητα. Η κλινική εικόνα δεν περιλαμβάνει πάντα όλες τις αναφερόμενες ομάδες συμπτωμάτων, διαφέρει σε διαφορετικούς ασθενείς και αλλάζει με την πάροδο του χρόνου. Υπάρχουν τρία κύρια σύνδρομα χαρακτηριστικά της χρόνιας προστατίτιδας: πόνος, δυσουρική, σεξουαλικές διαταραχές.
Δεν υπάρχουν υποδοχείς πόνου στον ιστό του προστάτη. Η αιτία του πόνου στη χρόνια προστατίτιδα γίνεται σχεδόν αναπόφευκτη λόγω της άφθονης νεύρωσης των πυελικών οργάνων, της εμπλοκής στη φλεγμονώδη διαδικασία των νευρικών οδών. Οι ασθενείς παραπονιούνται για πόνο διαφορετικής έντασης - από αδύναμο, πόνο έως έντονο, ενοχλητικό ύπνο. Υπάρχει μια αλλαγή στη φύση του πόνου (ένταση ή εξασθένηση) με εκσπερμάτιση, υπερβολική σεξουαλική δραστηριότητα ή σεξουαλική αποχή. Ο πόνος ακτινοβολεί στο όσχεο, τον ιερό οστό, το περίνεο, μερικές φορές στην οσφυϊκή περιοχή.
Ως αποτέλεσμα της φλεγμονής στη χρόνια προστατίτιδα, ο όγκος του προστάτη αυξάνεται, συμπιέζοντας την ουρήθρα. Ο αυλός του ουρητήρα μειώνεται. Ο ασθενής έχει συχνή επιθυμία για ούρηση, αίσθημα ατελούς εκκένωσης της κύστης. Κατά κανόνα, τα δυσουρικά φαινόμενα εκφράζονται στα αρχικά στάδια. Στη συνέχεια αναπτύσσεται αντισταθμιστική υπερτροφία του μυϊκού στρώματος της ουροδόχου κύστης και των ουρητήρων. Τα συμπτώματα της δυσουρίας κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου εξασθενούν και στη συνέχεια αυξάνονται ξανά με την αντιστάθμιση των προσαρμοστικών μηχανισμών.
Στα αρχικά στάδια μπορεί να αναπτυχθεί δυσδυναμία, η οποία εκδηλώνεται διαφορετικά σε διαφορετικούς ασθενείς. Οι ασθενείς μπορεί να παραπονούνται για συχνές νυχτερινές στύσεις, θολό οργασμό ή επιδείνωση των στύσεων. Η επιταχυνόμενη εκσπερμάτιση σχετίζεται με μείωση του ορίου του επιπέδου διέγερσης του οργαστικού κέντρου. Οι επώδυνες αισθήσεις κατά την εκσπερμάτιση μπορεί να προκαλέσουν την άρνηση της σεξουαλικής δραστηριότητας. Στο μέλλον, οι σεξουαλικές δυσλειτουργίες γίνονται πιο έντονες. Σε προχωρημένο στάδιο, αναπτύσσεται ανικανότητα.
Ο βαθμός της σεξουαλικής διαταραχής καθορίζεται από πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής σύστασης και της ψυχολογικής διάθεσης του ασθενούς. Οι παραβιάσεις της ισχύος και η δυσουρία μπορεί να οφείλονται τόσο σε αλλαγές στον προστάτη αδένα όσο και στην υποβλητικότητα του ασθενούς, ο οποίος, εάν έχει χρόνια προστατίτιδα, αναμένει την αναπόφευκτη ανάπτυξη σεξουαλικών διαταραχών και διαταραχών ούρησης. Ιδιαίτερα συχνά αναπτύσσεται ψυχογενής δυσδυναμία και δυσουρία σε υποβλητικούς, ανήσυχους ασθενείς.
Η ανικανότητα, και μερικές φορές η ίδια η απειλή πιθανών σεξουαλικών διαταραχών, είναι δύσκολο να ανεχθεί από τους ασθενείς. Συχνά υπάρχει αλλαγή χαρακτήρα, ευερεθιστότητα, αντιπαθητικός, υπερβολική ανησυχία για την υγεία του ατόμου, ακόμη και «φροντίδα για την ασθένεια».
Υπάρχουν δύο ομάδες συμπτωμάτων της νόσου: τα ερεθιστικά και τα αποφρακτικά. Η πρώτη ομάδα συμπτωμάτων περιλαμβάνει αυξημένη ούρηση, επίμονη (επιτακτική) επιθυμία για ούρηση, νυκτουρία, ακράτεια ούρων. Η ομάδα των αποφρακτικών συμπτωμάτων περιλαμβάνει δυσκολία στην ούρηση, καθυστερημένη έναρξη και αυξημένο χρόνο ούρησης, αίσθημα ατελούς κένωσης, ούρηση με διαλείπουσα αργή ροή, ανάγκη για καταπόνηση. Υπάρχουν τρία στάδια του αδενώματος του προστάτη: αντιρροπούμενο, υπο-αντιρροπούμενο και μη αντιρροπούμενο.
Αντισταθμισμένο στάδιο
Στο αντισταθμισμένο στάδιο, η δυναμική της πράξης της ούρησης αλλάζει. Γίνεται πιο συχνό, λιγότερο έντονο και λιγότερο ελεύθερο. Υπάρχει ανάγκη ούρησης 1-2 φορές το βράδυ. Κατά κανόνα, η νυκτουρία στο στάδιο Ι του αδενώματος του προστάτη δεν προκαλεί ανησυχία σε έναν ασθενή που συσχετίζει τις συνεχείς νυχτερινές αφυπνίσεις με την ανάπτυξη αϋπνίας που σχετίζεται με την ηλικία. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, η κανονική συχνότητα ούρησης μπορεί να διατηρηθεί, ωστόσο, οι ασθενείς με αδένωμα του προστάτη σταδίου Ι σημειώνουν μια περίοδο αναμονής, ιδιαίτερα έντονη μετά τον νυχτερινό ύπνο.
Στη συνέχεια, η συχνότητα ούρησης κατά τη διάρκεια της ημέρας αυξάνεται και ο όγκος των ούρων που απελευθερώνονται ανά ούρηση μειώνεται. Υπάρχουν επιτακτικές ορμές. Το ρεύμα των ούρων, που προηγουμένως σχημάτιζε μια παραβολική καμπύλη, εκκρίνεται αργά και πέφτει σχεδόν κατακόρυφα. Αναπτύσσεται υπερτροφία των μυών της ουροδόχου κύστης, λόγω της οποίας διατηρείται η αποτελεσματικότητα της κένωσης της. Υπάρχουν λίγα ή καθόλου υπολείμματα ούρων στην ουροδόχο κύστη σε αυτό το στάδιο (λιγότερο από 50 ml). Η λειτουργική κατάσταση των νεφρών και του ανώτερου ουροποιητικού συστήματος διατηρείται.
Υπο-αντισταθμιζόμενο στάδιο
Στο στάδιο ΙΙ του αδενώματος του προστάτη, η κύστη αυξάνεται σε όγκο, αναπτύσσονται δυστροφικές αλλαγές στα τοιχώματά της. Η ποσότητα των υπολειμματικών ούρων είναι πάνω από 50 ml και συνεχίζει να αυξάνεται. Καθ' όλη τη διάρκεια της ούρησης, ο ασθενής αναγκάζεται να καταπονεί έντονα τους κοιλιακούς μύες και το διάφραγμα, γεγονός που οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη αύξηση της ενδοκυστικής πίεσης.
Η πράξη της ούρησης γίνεται πολυφασική, διακοπτόμενη, κυματοειδής. Η διέλευση των ούρων κατά μήκος του ανώτερου ουροποιητικού συστήματος διαταράσσεται σταδιακά. Οι μυϊκές δομές χάνουν την ελαστικότητά τους, το ουροποιητικό σύστημα διαστέλλεται. Η νεφρική λειτουργία είναι εξασθενημένη. Οι ασθενείς ανησυχούν για τη δίψα, την πολυουρία και άλλα συμπτώματα προοδευτικής χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας. Όταν αποτύχουν οι μηχανισμοί αντιστάθμισης, ξεκινά το τρίτο στάδιο.
Μη αντιρροπούμενο στάδιο
Η ουροδόχος κύστη σε ασθενείς με αδένωμα προστάτη σταδίου III τεντώνεται, γεμίζει με ούρα, προσδιορίζεται εύκολα με την ψηλάφηση και οπτικά. Το άνω άκρο της ουροδόχου κύστης μπορεί να φτάσει στο επίπεδο του ομφαλού και πάνω. Το άδειασμα είναι αδύνατον ακόμη και με έντονη ένταση των κοιλιακών μυών. Η επιθυμία εκκένωσης της κύστης γίνεται συνεχής. Μπορεί να υπάρχει έντονος πόνος στο κάτω μέρος της κοιλιάς. Τα ούρα απεκκρίνονται συχνά, σε σταγόνες ή πολύ μικρές μερίδες. Στο μέλλον, ο πόνος και η παρόρμηση για ούρηση εξασθενούν σταδιακά.
Αναπτύσσεται μια χαρακτηριστική παράδοξη κατακράτηση ούρων ή παράδοξη ισσουρία (η κύστη είναι γεμάτη, τα ούρα αποβάλλονται συνεχώς σταγόνα-σταγόνα). Το ανώτερο ουροποιητικό σύστημα είναι διευρυμένο, οι λειτουργίες του νεφρικού παρεγχύματος εξασθενούν λόγω της συνεχούς απόφραξης του ουροποιητικού συστήματος, οδηγώντας σε αύξηση της πίεσης στο πυελικό σύστημα. Η κλινική της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας μεγαλώνει. Εάν δεν παρέχεται ιατρική φροντίδα, οι ασθενείς πεθαίνουν από προοδευτική CRF.
Επιπλοκές
Ελλείψει έγκαιρης θεραπείας της οξείας προστατίτιδας, υπάρχει σημαντικός κίνδυνος ανάπτυξης προστατικού αποστήματος. Με το σχηματισμό πυώδους εστίας, η θερμοκρασία του σώματος του ασθενούς αυξάνεται στους 39-40 ° C και μπορεί να γίνει ταραχώδης φύση. Οι περίοδοι ζέστης εναλλάσσονται με έντονα ρίγη. Οι έντονοι πόνοι στο περίνεο δυσκολεύουν την ούρηση και καθιστούν αδύνατη την αφόδευση.
Η αύξηση του οιδήματος του προστάτη οδηγεί σε οξεία κατακράτηση ούρων. Σπάνια, ένα απόστημα σπάει αυθόρμητα στην ουρήθρα ή στο ορθό. Όταν ανοιχτεί, εμφανίζονται πυώδη, θολά ούρα με δυσάρεστη έντονη οσμή στην ουρήθρα· όταν ανοίγουν, τα κόπρανα περιέχουν πύον και βλέννα στο ορθό.
Η χρόνια προστατίτιδα χαρακτηρίζεται από κυματοειδή πορεία με περιόδους μακροχρόνιων υφέσεων, κατά τις οποίες η φλεγμονή στον προστάτη είναι λανθάνουσα ή εκδηλώνεται με εξαιρετικά φτωχά συμπτώματα. Οι ασθενείς που δεν ενοχλούνται από τίποτα συχνά σταματούν τη θεραπεία και στρέφονται μόνο όταν εμφανιστούν επιπλοκές.
Η εξάπλωση της λοίμωξης μέσω του ουροποιητικού προκαλεί την εμφάνιση πυελονεφρίτιδας και κυστίτιδας. Η πιο συχνή επιπλοκή της χρόνιας διαδικασίας είναι η φλεγμονή των όρχεων και της επιδιδυμίδας (επδιδυμο-ορχίτιδα) και η φλεγμονή των σπερματοδόχων κυστιδίων (κυστιδίτιδα). Το αποτέλεσμα αυτών των ασθενειών είναι συχνά η υπογονιμότητα.
Διαγνωστικά
Προκειμένου να εκτιμηθεί η σοβαρότητα των συμπτωμάτων του αδενώματος του προστάτη, ο ασθενής καλείται να συμπληρώσει ένα ημερολόγιο ούρησης. Κατά τη διάρκεια της διαβούλευσης, ο ουρολόγος πραγματοποιεί ψηφιακή εξέταση του προστάτη. Για τον αποκλεισμό μολυσματικών επιπλοκών, πραγματοποιείται δειγματοληψία και εξέταση της έκκρισης του προστάτη και των επιχρισμάτων από την ουρήθρα. Οι πρόσθετες δοκιμές περιλαμβάνουν:
- Ηχογραφία.Στη διαδικασία του υπερήχου του προστάτη, προσδιορίζεται ο όγκος του προστάτη, ανιχνεύονται πέτρες και περιοχές με συμφόρηση, εκτιμάται η ποσότητα των υπολειμματικών ούρων, η κατάσταση των νεφρών και του ουροποιητικού συστήματος.
- Ουροδυναμική μελέτη.Η Ουροροομετρία σας επιτρέπει να κρίνετε αξιόπιστα τον βαθμό κατακράτησης ούρων (ο χρόνος ούρησης και η ταχύτητα ροής των ούρων καθορίζονται από ειδική συσκευή).
- Ορισμός καρκινικών δεικτών.Για να αποκλειστεί ο καρκίνος του προστάτη, είναι απαραίτητο να αξιολογηθεί το επίπεδο του PSA (ειδικό για τον προστάτη αντιγόνο), η τιμή του οποίου κανονικά δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 4 ng / ml. Σε αμφιλεγόμενες περιπτώσεις, γίνεται βιοψία του προστάτη.
Η κυστεογραφία και η απεκκριτική ουρογραφία για το αδένωμα του προστάτη γίνονται λιγότερο συχνά τα τελευταία χρόνια λόγω της εμφάνισης νέων, λιγότερο επεμβατικών και ασφαλέστερων μεθόδων έρευνας (υπερηχογράφημα). Μερικές φορές η κυστεοσκόπηση πραγματοποιείται για να αποκλειστούν ασθένειες με παρόμοια συμπτώματα ή ως προετοιμασία για χειρουργική θεραπεία.
Θεραπεία της προστατίτιδας
Θεραπεία οξείας προστατίτιδας
Οι ασθενείς με μη επιπλεγμένη οξεία διαδικασία αντιμετωπίζονται από ουρολόγο σε εξωτερική βάση. Με σοβαρή δηλητηρίαση, υποψία πυώδους διαδικασίας, ενδείκνυται νοσηλεία. Πραγματοποιείται αντιβακτηριακή θεραπεία. Τα σκευάσματα επιλέγονται λαμβάνοντας υπόψη την ευαισθησία του μολυσματικού παράγοντα. Τα αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται ευρέως που μπορούν να διεισδύσουν καλά στον ιστό του προστάτη.
Με την ανάπτυξη οξείας κατακράτησης ούρων στο στόμιο της προστατίτιδας, καταφεύγουν στην εγκατάσταση κυστεοστομίας και όχι ουρηθρικού καθετήρα, καθώς υπάρχει κίνδυνος σχηματισμού αποστήματος του προστάτη. Με την ανάπτυξη αποστήματος πραγματοποιείται ενδοσκοπική διορθική ή διουρηθρική διάνοιξη του αποστήματος.
Θεραπεία χρόνιας προστατίτιδας
Η θεραπεία της χρόνιας προστατίτιδας πρέπει να είναι πολύπλοκη, συμπεριλαμβανομένης της ετιοτροπικής θεραπείας, της φυσιοθεραπείας, της διόρθωσης του ανοσοποιητικού:
- Αντιβιοτική θεραπεία. Ο ασθενής συνταγογραφείται μακροχρόνιες σειρές αντιβακτηριακών φαρμάκων (εντός 4-8 εβδομάδων). Η επιλογή του τύπου και της δοσολογίας των αντιβακτηριακών φαρμάκων, καθώς και ο προσδιορισμός της διάρκειας της πορείας της θεραπείας πραγματοποιείται μεμονωμένα. Το φάρμακο επιλέγεται με βάση την ευαισθησία της μικροχλωρίδας σύμφωνα με τα αποτελέσματα της καλλιέργειας ούρων και της έκκρισης του προστάτη.
- Μασάζ προστάτη.Το μασάζ του αδένα έχει πολύπλοκη επίδραση στο προσβεβλημένο όργανο. Κατά τη διάρκεια του μασάζ, το φλεγμονώδες μυστικό που συσσωρεύεται στον αδένα του προστάτη συμπιέζεται έξω στους πόρους, στη συνέχεια εισέρχεται στην ουρήθρα και απομακρύνεται από το σώμα. Η διαδικασία βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος στον προστάτη, η οποία ελαχιστοποιεί τη συμφόρηση και εξασφαλίζει καλύτερη διείσδυση των αντιβακτηριακών φαρμάκων στον ιστό του προσβεβλημένου οργάνου.
- Φυσιοθεραπεία.Για τη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος, χρησιμοποιούνται έκθεση με λέιζερ, υπερηχητικά κύματα και ηλεκτρομαγνητικές δονήσεις. Εάν είναι αδύνατη η διεξαγωγή φυσιοθεραπευτικών διαδικασιών, ο ασθενής συνταγογραφείται με θερμούς φαρμακευτικούς μικροκλυστήρες.
Σε χρόνια, μακροχρόνια φλεγμονή, ενδείκνυται η συμβουλή ανοσολόγου για την επιλογή της τακτικής της ανοσοδιορθωτικής θεραπείας. Δίνονται συμβουλές στον ασθενή για αλλαγές στον τρόπο ζωής. Η πραγματοποίηση ορισμένων αλλαγών στον τρόπο ζωής ενός ασθενούς με χρόνια προστατίτιδα είναι τόσο θεραπευτικό όσο και προληπτικό μέτρο. Συνιστάται στον ασθενή να ομαλοποιεί τον ύπνο και την εγρήγορση, να καθιερώνει δίαιτα, να διεξάγει μέτρια σωματική δραστηριότητα.
Συντηρητική θεραπεία
Η συντηρητική θεραπεία πραγματοποιείται στα αρχικά στάδια και με την παρουσία απόλυτων αντενδείξεων στη χειρουργική επέμβαση. Για τη μείωση της σοβαρότητας των συμπτωμάτων της νόσου, χρησιμοποιούνται άλφα-αναστολείς, αναστολείς 5-άλφα αναγωγάσης, φυτικά σκευάσματα (εκχύλισμα αφρικανικού φλοιού δαμάσκηνου ή φρούτο σάμπα).
Τα αντιβιοτικά συνταγογραφούνται για την καταπολέμηση της λοίμωξης που συχνά συνοδεύει το αδένωμα του προστάτη. Στο τέλος της πορείας της αντιβιοτικής θεραπείας, τα προβιοτικά χρησιμοποιούνται για την αποκατάσταση της φυσιολογικής εντερικής μικροχλωρίδας. Πραγματοποιήστε τη διόρθωση της ανοσίας. Οι αθηροσκληρωτικές αγγειακές αλλαγές που αναπτύσσονται στους περισσότερους ηλικιωμένους ασθενείς εμποδίζουν τη ροή των φαρμάκων στον προστάτη αδένα, επομένως συνταγογραφούνται ειδικά φάρμακα για την ομαλοποίηση της κυκλοφορίας του αίματος.
Χειρουργική επέμβαση
Υπάρχουν οι ακόλουθες χειρουργικές μέθοδοι για τη θεραπεία του αδενώματος του προστάτη:
- ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ(διουρηθρική εκτομή). Ελάχιστα επεμβατική ενδοσκοπική τεχνική. Η επέμβαση πραγματοποιείται με όγκο αδενώματος μικρότερο από 80 cm3. Δεν ισχύει για νεφρική ανεπάρκεια.
- Αδενομεκτομή.Πραγματοποιείται παρουσία επιπλοκών, η μάζα του αδενώματος είναι μεγαλύτερη από 80 cm3. Επί του παρόντος, η λαπαροσκοπική αδενομεκτομή χρησιμοποιείται ευρέως.
- Εξάτμιση του προστάτη με λέιζερ.Σας επιτρέπει να κάνετε χειρουργική επέμβαση με όγκο όγκου μικρότερο από 30-40 cm3. Είναι η μέθοδος εκλογής για νεαρούς ασθενείς με αδένωμα του προστάτη, γιατί σας επιτρέπει να εξοικονομήσετε τη σεξουαλική λειτουργία.
- Εκπυρήνωση λέιζερ(holmium - HoLEP, thulium - ThuLEP). Η μέθοδος αναγνωρίζεται ως το «χρυσό πρότυπο» της χειρουργικής θεραπείας του αδενώματος του προστάτη. Σας επιτρέπει να αφαιρέσετε ένα αδένωμα με όγκο μεγαλύτερο από 80 cm3 χωρίς ανοιχτή παρέμβαση.
Υπάρχει μια σειρά από απόλυτες αντενδείξεις για τη χειρουργική αντιμετώπιση του αδενώματος του προστάτη (μη αντιρροπούμενες ασθένειες του αναπνευστικού και του καρδιαγγειακού συστήματος κ. λπ. ). Εάν η χειρουργική θεραπεία δεν είναι εφικτή, γίνεται καθετηριασμός της ουροδόχου κύστης ή παρηγορητική χειρουργική επέμβαση - κυστοστομία, τοποθέτηση ενδοπρόθεσης ουρήθρας.
Πρόβλεψη και πρόληψη
Η οξεία προστατίτιδα είναι μια ασθένεια που έχει έντονη τάση να γίνει χρόνια. Ακόμη και με την έγκαιρη επαρκή θεραπεία, περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς καταλήγουν με χρόνια προστατίτιδα. Η ανάρρωση απέχει πολύ από το να επιτυγχάνεται πάντα, ωστόσο, με σωστή συνεπή θεραπεία και ακολουθώντας τις συστάσεις του γιατρού, είναι δυνατό να εξαλειφθούν τα δυσάρεστα συμπτώματα και να επιτευχθεί μια μακροπρόθεσμη σταθερή ύφεση σε μια χρόνια διαδικασία.
Η πρόληψη είναι η εξάλειψη των παραγόντων κινδύνου. Είναι απαραίτητο να αποφύγετε την υποθερμία, να κάνετε εναλλαγή μεταξύ της καθιστικής εργασίας και των περιόδων σωματικής δραστηριότητας, να τρώτε τακτικά και πλήρως. Για τη δυσκοιλιότητα πρέπει να χρησιμοποιούνται καθαρτικά. Ένα από τα προληπτικά μέτρα είναι η ομαλοποίηση της σεξουαλικής ζωής, καθώς τόσο η υπερβολική σεξουαλική δραστηριότητα όσο και η σεξουαλική αποχή αποτελούν παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη προστατίτιδας. Εάν εμφανιστούν συμπτώματα ουρολογικής ή σεξουαλικά μεταδιδόμενης ασθένειας, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό εγκαίρως.